Dementiezorg is soms net een detectiveverhaal. Je komt binnen, groet vriendelijk en ineens hoor je: "Waar zijn mijn schoenen?! Ze waren hier net nog!" Je kijkt om je heen en ziet geen schoenen, behalve die aan de voeten van de persoon in kwestie. Welkom in de wereld van dementie, waar de realiteit soms een eigen wending neemt.
Voor de persoon met het ziektebeeld dementie.
Voor mensen met dementie kan de wereld soms aanvoelen als een chaotische film waarin de scenes steeds veranderen zonder waarschuwing. Stel je voor: je weet zeker dat je schoenen weg zijn, maar iedereen zegt dat je ze al aanhebt. Vreemd, toch? Dat kan frustratie oproepen, een gevoel van onbegrip en soms zelfs wanhoop. En laten we eerlijk zijn, als iemand jouw realiteit steeds tegenspreekt, zou je daar ook niet vrolijk van worden.
Voor de naaste: geduld van een heilige.
Voor degene die ondersteunt, is het een kwestie van snel schakelen. Je kunt zeggen: "Maar mevrouw, ze zitten aan uw voeten!" en hopen op een "Oh ja!", maar vaak werkt dat niet zo. Soms levert het alleen maar meer onrust op. De kunst is om mee te bewegen. "Misschien zijn ze stiekem naar beneden gelopen. Zullen we samen even kijken?" Zo speel je het spel mee, zonder iemand te ondermijnen. Een beetje humor helpt ook: "Misschien hebben uw schoenen een geheime missie om de kamer te verkennen. Ik zal ze even ondervragen!" Vaak brengt een luchtige toon al wat ontspanning.
Waarom dit ertoe doet!
Dementiezorg draait niet om winnen of gelijk krijgen, maar om meegaan in de beleving van de ander. Soms betekent dat dat je samen op zoek gaat naar schoenen die al aan iemands voeten zitten. Soms betekent dat dat je een kopje koffie drinkt terwijl iemand even tot rust komt. Hoe dan ook: het gaat erom dat iemand zich begrepen voelt.
En mocht je ooit in de situatie komen dat iemand beweert dat hun schoenen verdwenen zijn, check dan toch even onder de stoel. Je weet maar nooit. 😉
Wil je meer van dit soort herkenbare verhalen en praktische tips? Houd dan onze blog in de gaten!
Reactie plaatsen
Reacties